Angeliek Zwinkels

Tijdens mijn opleiding tot arts en later tot revalidatiearts heb ik niet veel mensen met een spierziekte gezien. Bij mijn eerste baan als revalidatiearts moest ik echter het ALS- team overnemen van een collega en sindsdien heb ik me altijd intensief met patiënten met een NeuroMusculaire Aandoening bezig gehouden.

Revalidatiegeneeskunde houdt zich bezig met de gevolgen van een aandoening. Niet alleen de diagnose en de prognose die daarbij horen zijn van belang, maar juist ook de persoonlijke hulpvraag die een patiënt heeft. Het hangt immers af van meerdere factoren, zoals leeftijd, relaties, arbeid, wonen en wensen van een patiënt, wat de impact van een ziekte is. Met een behandelteam dat uit meerdere disciplines bestaat, proberen we mensen te helpen hun doelen te bereiken.

Het mooie aan revalidatiegeneeskunde is dat je met die persoonlijke hulpvraag van de patiënt gaat kijken naar wat er wél mogelijk is.

Luisterend naar wat mensen met een spierziekte nu hindert, zijn we aan het kijken of we meer zicht kunnen krijgen op pijn om daar in de toekomst een behandeling voor te kunnen ontwikkelen